Nasıl güzel bir oyun olmuş yahu! Sahnede izlemeyi çok istedim şimdi. Oyun içinde oyun. Unutulmak, yok olmamak için karakter mücadelesi.
Yazar Pirandello'nun sahnelenmek üzere provası yapılan bir oyununa dalan altı şahıs. Bu şahıslar, yazarları tarafından yok edilmek isteniyor. Şahıslar ise yok olmamak için başka bir oyuna müdahil olup, sahnelenmek istiyorlar. Bunun için onlara bir muharrir gerek.
Muharrir bulmakla iş bitse iyi. Şahıslar sahnede kendilerini yine kendilerinin oynamasını istiyorlar çünkü duygularını ifade edebilecek gerçek kişi varken rol kesecek bir oyuncuya güvenemiyorlar.
Provasına müdahil olunan rejisör ise başta katşı çıkmasına rağmen merakla bu altı şahsın yaşadıklarını dinlemeyi ve sahneye koymayı istiyor. İşte işler şimdi karışmaya başlayacak. Çünkü rejisörün görmek istediği yaşananlar gerçekten tekrar yaşanmaya başlıyor sahnede. Altı Şahıs tartışıyor, kederleniyor, kavga ediyor hatta sahneye bir silah bile ekleniyor.
Ama oynanmak istenen oyun bir türlü nihayete ermiyor. Okuyucu olarak, belki de seyirci olarak Godot'u bekliyoruz sahnede.
Sahnede rol yapan oyuncular için bu Altı Şahıs karakterleri, rol yapmanın asla gerçek gibi hisler uyandırmayacağını, uyandıramayacağını vurguluyorlar.
Yazarın kendini eleştirecek cümleler kullanması, kendi oyununa müdahale etmesi de eğlenceli bir hava vermiş kitaba. Kesinlikle harika bir oyun çıkmış ortaya.
