Onun düşüncesine göre halk, büyük amaçlar taşımadan yaşıyordu; gününü gün etmeye bakan bu insanlar yaşamlarına renk katmak için zorbalığa başvuruyor, anlamsız şeylerle uğraşıp duruyorlardı. Bir de hileyle hurdayla uğraşanlar vardı ki, hiç sormayın! Alçakların karnı tok, sırtı pekti; namuslu insanlar ise yarı aç dolaşıyordu. Bu sorunların çözümü için Gromov kasabada doğruları yazan bir yerel gazete çıkmasını, bir tiyatro kurulmasını, ayrıca toplu okuma saatleri düzenlemesini ve aydın zümrenin birbiriyle kaynaşmasını istiyordu. Başka türlü kimse aklını başına toplayamaz, gerçekleri öğrenip boş korkulardan kurtulamaz, insanlar hakkında değerlendirme yaparken doğru yargılarda bulunamazdı.
"Belki doğru sözleri yerinde kullanarak konuşamıyorum, bana gülebilirsiniz ama yeni bir yaşamın ışıkları parlayacak, gerçekler, doğrular kötülüğü yenecek, bir gün bizim sokağa da bayram gelecek."