Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Amok Koşucusu

Stefan Zweig

Amok Koşucusu Gönderileri

Amok Koşucusu kitaplarını, Amok Koşucusu sözleri ve alıntılarını, Amok Koşucusu yazarlarını, Amok Koşucusu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Heyecanlı, huzursuz, biraz da rahatsız edici bir önsezi sebebiyle kaygılıydım. Biliyordum ki kimse arkadaşça bir sebepten bana gelmezdi.
İnsan yardım edilmesini bekliyorsa lafı dolandırmamalı ve hiçbir şey gizlememeli...
Reklam
"... Ama bu suskunluk beni hasta ediyor... Ve hasta biri diğerleri için hep alay konusudur... "
Bana bilmece sunan psikolojik olayların üzerinde garip bir etkisi oluyor, çözüme götürecek bağlantıları arayıp bulmanın hazzını kanımda hissedebiliyorum ve bazı insanlar onları tanıma arzulu sadece varlıklarıyla bile körükleyebiliyor.
Sadece bekledim, bekledim, bekledim... Ama nasıl bekledim? Bir amok koşucusu gibi şuursuz, hayvani, bu delice, çizgisel ısrarla.
Sarı ışık işkence edilmiş bedenini aydınlatıyordu. Birden... Birden içimdeki her şey yok oldu; o kasvet, o öfke, birikmiş hırstan oluşan o kirli cerahat... O an sadece doktordum, yardım eden, hisseden, bilen kişi. Kendimi unutmuştum... Rüyalarımda arzuladığım o çıplak bedenini şimdi... Nasıl desem... Bir nesne, bir organizma gibi görüyordum.... Onu hissetmiyordum artık; sadece ölümle savaşan bir hayatı, ölümcül acılarla kıvranan bir insanı hissediyordum. Kanı, o sıcak, o kutsal kanı ellerimin üzerinden akıyordu. Ama bunu şehvet ya da dehşet içinde hissetmiyordum... Ben sadece doktordum... Sadece onun acı çektiğini görüyordum... Ve... Ve bir mucize olmazsa her şeyin bitmiş olduğunu... Bu cani, beceriksiz ellerde yaralanmış ve kanının neredeyse yarısını kaybetmişti...
Reklam
Benim parçalanmış hayatımı kimse birleştirip dikemez ..
Bu içimdeki neydi, beni böyle .. Böyle korkunç .. Böyle kaygılı yapan ..
Ve yine de ... Ve yine de ... Mutluydum ...
1.500 öğeden 16 ile 30 arasındakiler gösteriliyor.