Amok Koşucusu
Stefan ZweigAmok Koşucusu Gönderileri
Amok Koşucusu kitaplarını, Amok Koşucusu sözleri ve alıntılarını, Amok Koşucusu yazarlarını, Amok Koşucusu yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Ah o gece, o korkunç gece, yaşamakla ölmek arasındaki o sonsuz gece !
insanın yardım edebilmek için bu duyguya ihtiyacı var, karşındakinin sana ihtiyacı olduğu hissi!
"Buradaki insanlar beni anlamıyor, ben de onları anlamıyorum" diye ısrarla tekrarladı. "Ben burada yaşayamam ! Bana yardım edin efendim !"
Sayfa 186 - Sayfa6Kitabı okudu
, öfkesinin içinde kendisine olan öfke de saklıydı.
Sayfa 172 - Sayfa6Kitabı okudu
Bu ayakları, sürüye sürüye, umursamaz yürüyüşü, bu soğuk, sessiz gamsızlığı artık görmek istemiyordu, dayanamıyordu artık!
Sayfa 172 - Sayfa6Kitabı okudu
Kimse onun kendini iyi hissedip hissetmediğini bilmiyordu, belki kendi de bilmiyordu, kimseye içini dökmüyor, aldığı emirleri sadece kısa bir "tamam, tamam" lafıyla yanıtlıyor ya da keyfi yoksa, omuzlarını inatla kaldırarak karşılık veriyordu.
Sayfa 153 - Sayfa6Kitabı okudu
Artık kenti ve sokağı, sokağın adını, kendi adımı hissetmez olmuştum. Sadece, burada yabancı olduğumu, bildik olmadık bir yerde tamamen ipimi koparmış olarak durduğumu, içimde hiçbir gaye, hiçbir mesaj, hiçbir ilişki olmadığını ama yine de etrafımdaki bu karanlık hayatın içimi, tenimin altından geçen kan gibi doldurduğunu algılıyordum.
Sayfa 134 - Sayfa6Kitabı okudu
belki... ah bu belirsizlik bana şimdi nasıl da işkence çektiriyor!
Sayfa 104 - Sayfa6Kitabı okudu
Sinirli ve huzursuzum; içimdeki tatsız bir önsezi beni rahatsız ediyor, zira beni bir dost olarak ziyaret edecek kimseyi tanımıyorum bu dünyada.
Sayfa 87 - Sayfa6Kitabı okudu
... insan kendisine yardım edilmesini istiyorsa, lafı evirip çevirmemeli, hiçbir şeyi gizlememelidir...
Sayfa 84 - Sayfa6Kitabı okudu
bana yardım edemeyeceğinizi biliyorum... ama bu sessizlik beni bir nevi hasta etti... ve insanlar hasta birine hep gülerler...
Sayfa 81 - Sayfa6Kitabı okudu
Adeta her tür düşünceyi uyuşturmak istercesine gittikçe daha da hızlı yürümeye başladı, beynine ise sadece tek bir cümle hükmediyordu: Bir an evvel, bir an evvel...
Sayfa 72 - Sayfa6Kitabı okudu
Bir şey olacağını anlamıştı, zira cesaretin ve umutsuzluğun içinde sertleştiğini, binlerce saattir yığılmış olan nefretin gittikçe arttığını ve kendine yeni bir yol aradığını hissediyordu.
Sayfa 70 - Sayfa6Kitabı okudu
Kaderi, değersiz olayların tozu ve molozu altında kaldı! Zira, dünya tarihi müdahillere katlanamaz, kahramanlarını kendi seçer ve konuyla ilgisi olmayanlara, ne kadar uğraşsalar da, acımasızca haddini bildirir; kaderin ilerleyen arabasından düşen biri artık o arabaya yetişip binemez.
Sayfa 54 - Sayfa6Kitabı okudu