Sözler ve Alıntılar
Cin Ali :
Dünya tarihinin en basit çizgilere sahip, en uyumlu, düzgün, ahlak lı kahramanı. İlkokul kitaplarında bir seri olarak yayınlanmış olup, ço cuklara işte iyi bir çocuk böyle olunuru anlatmak ve okumayı öğret mek için yapılan bir çalışma. Hiçbir zaman cinliğini göremediğimiz ama dişlerini fırçalayan, hayvan sever, kitap okuyan okula giden bir çöp çocuk. Sadece kendisi çöp değil, babası anası da, arkadaşları, hay vanları da çöpten. Bunları birbirinden ayıran özellikleri; babasında bı yık ve kravat, atın koca kafası, kuzusu aynı, fili aynı... Cin Ali sürekli top atar, tutar, kırbacı ile topaca vurur, fil onu tıraş eder dururdu.
Sayfa 63Kitabı okudu
Eti:
- Bir bilmecem var çocuklar!
- Haydi sor, sor
- Çayda kahvaltıda yenir,
- Acaba nedir, nedir?
- Bisküvi denince akla,
- Tamam şimdi buldum.
- Hemen onun adı gelir.
- Eti, Eti, Eti...
Sayfa 88Kitabı okudu
Stüdyo Pazar:
Rahmetli Cenk Koray’ın sunduğu, arada sırada Güneş Tecelli’nin de eşlik ettiği, yokun yok olduğu bir programdı. Konuklar vardı, müzik vardı, komedi,çizgi film, yarışma, spor her şey. Erkan Yolaç “Evet Hayır” yarışması yapar, her yarışmacıya “Mehter Marşı’yla gelip İzmir Marşıyla gideceksiniz, kafanızı emme basma tulumba gibi sallamaya caksınız ve kesinlikle o iki kelimeyi kullanmayacaksınız. Hazır mısınız efendim...” diye sorar ve sonunda yüksek sayıda kendi başarısıyla biten yarışmayı yapardı. Tele Kutu efsane olmuştu. Cenk Koray m “Kutunuzu açayım mı?” repliği, okullarda bir alay konusuydu. Bay Meraklı’yı orada tanıdık, Red Kit’i o program içinde seyrettik.
Bayram Gazetesi:
Yılda iki defa, “Kurban ve Ramazan” bayramlarında, diğer gazete lerden hiçbiri yayın yapamaz, sadece “Bayram Gazetesi” denen ve Ga zeteciler Cemiyeti tarafından basılan ve geliri buraya kalan bir gazete çıkardı.
Sayfa 47Kitabı okudu
Pazarda Su Satmak:
Ben ve benim yaşımdaki erkek çocukları ilk ticari teşebbüs olarak, semt pazarlarında su satmayı seçmiştir. Aslında bu seçim değil, bir gelenek, sanki doğal bir durumdu. Yani erkek çocuksanız ve evinize yakın bir semt pazarı varsa, siz de burada su satmak zorunda olurdunuz. İşin ilginç yanı ise, bu satış sırasında, hemen her çocuğun aynı tonlama ile “buuuzz giibiii soğuk sudan iiiçeeeeeen” diye, bağırıyor olmasıdır.
Sayfa 174Kitabı okudu
İsim - Şehir:
Çocukluğumuzun vazgeçilmez oyunlarından biridir. Şimdiki çocuklar da oynuyorlardır umarım. Çok eğlenceli ve öğretici oyunlardandır. İsim, şehir, bitki, eşya, hayvan, artist, ülke diye sıralama yapılır, her oyuncu kağıdını kendi hazırlayarak, bildiği ismi yazardı. Ara sıra dışardan gizli yardımlar da alınırdı. Bir keresinde kardeşlerim oynarken, biri benden yardım istedi ve “O”harfi ile hayvan sordu. Ben de “Orangutan” dedim. Aldığım cevap beni şok etmişti. “Artist ismi sormadım, hayvan ismi sordum”. Neyse ben orangutanın bir hayvan olduğunu anlattım. Gerçi sonuçlar açıklanınca, bir şok daha geçir dim. Çünkü hayvan alanı boş, artist alanında ise, “Orhan Gutan” ya zıyordu. Bol tartışmalar yaşanır, etrafta bir bilen aranırdı.
Cüneyt Arkın:
Çocukluğumda ismini Cüney soyadını Tarkın sandığım kişi. O zamanlar ulama neticesinde böyle sandığımı sonradan anladım. Bir zamanların jönü, salon filmlerinin iflah olmaz âşığı, tarihi filmlerin en kahramanı, en fazla prensesin aklını başından alanı, sosyal içerikli filmlerinse en örgütçüsü, en haksızlık karşısında susmayanı...
Sayfa 65Kitabı okudu