İşte öyle geçmişti ilkyaz – hızla. Yağmurlarla tomurcuklanan ağaçlar. Gene de yapraklara yavaşça yürüyor özsu. Çoğu zaman gün doğmadan çıkıyorum yola. Işık hızıyla geçiyorum karanlığın içinden karanlığın bağrına. Dönerken o uzun yolculuktan yanardağın soğumuş küllerini okşamış ve aylar sonra çıkıp gelmiş özlemin burgacından bakışlarında düş kıvılcımları. Ölüme karşı bir duruş – Ağ onarıyor taş kahvenin yanında yaşlı balıkçı, eski bir güneşle kamaşmış gözleri.

Ara Sıcak Cevat Çapan