Sevda -ki bir insanın yalnız gönlüne değil, aklına,fikrine,iradesine kısacası bütün heveslerine, manevi kuvvetlerine hâkimdir- daima şüphe ve vesveseler içinde bulunmaktan haz duyduğundan, kulakları ve gözleri her duyduğu, her gördüğü şeyi onun karakterine göre işitip görmeye, akıl her hükmünü onun arzusuna göre vermeye mecburdur.