İstemediğimiz, alışmayı aklımızdan geçirmediğimiz, zorunda kaldığımız her şeye gün geliyor alışıyoruz, alışmak zorunda kalıyoruz. Belki de bu hayatın bize dayattığı bir zarurettir.
Zaten insan hayatta her şeye alışmıyor mu? İstemediğimiz, alışmayı aklımızdan geçirmediğimiz, zorunda kaldığımız her şeye gün geliyor alışıyoruz, alışmak zorunda kalıyoruz.
Yalnızlık... Aradan geçen bu kadar yıldan sonra bunu tam manasıyla hissettim. Tüm benliğimle yalnızlığı yaşıyordum. Her fırsatta onları düşünüp onlar için yaşamam gerektiğini yinelesem de bir yanım onlarsız bir şey yapamayacağımı gösteriyordu. Kendimi daima onların içimde olduklarına inandırmaya çalışıyordum. Evet, ailem hep benimle!
Seni önemseyen kişilerin olması ve seni dinlemek istemesi ne güzel şey... İnsan bazen bunu yaşayamıyor. Hayatında olan şeyleri anlatacağı birilerini bulmak istiyor ama aradığı kadar kolay olmuyor. Bu yüzden kıymetini bilmek için kaybetmeyi beklememek gerekiyor.
İnsan hayatında daima güzel şeyler için çabalar, güzel şeyler için uğraşır. Öyle olsa da beklenilenin ötesinde durumların gerçekleşmesi bunun önüne geçer. Ne olursa olsun pes etmemek, gayret etmek gerekiyor...