Aşk Bulutu-Mucizenin Renkleri Gönderileri
Aşk Bulutu-Mucizenin Renkleri kitaplarını, Aşk Bulutu-Mucizenin Renkleri sözleri ve alıntılarını, Aşk Bulutu-Mucizenin Renkleri yazarlarını, Aşk Bulutu-Mucizenin Renkleri yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Merhaba
Bugün sizlere 
PAROLA YAYINLARI ‘ndan 
Nevra SARI kaleminden Aşk Bulutu kitabı ile geldim
Yazarın kalemi ile tanışma kitabım oldu sade ve akıcı diliyle bir solukta okuyup bitirdim diyebilirim, sürükleyici bir kitaptı. Sayfa olarakta azdı keşke biraz daha uzun olsaydı Bulut’un abisi,annesi,babası çok sevimliydi diyalogları çok samimi
Okuduklarının elbet bir açıklaması vardır Ecrin.
“Ecrin, canım, iyi misin?”
Ecrin bakışlarını yavaşça Bolat’a çevirdi. Birkaç saniye öylece baktı. “Okuduklarım rüya değildi?”
Bolat böyle olmasını çok isterdi ancak maalesef elinden gelen bir şey yoktu. Başını iki yana salladı. “Değildi,” demekle yetindi.
Ecrin robot misali dururken gözlerinden bir damla yaş aktı. “Yani bu defteri bulmasaydım, ben ölene kadar bu gerçeği bilmeyecektim!”
“İki saat on bir dakikadır senden uzağım.”
Ecrin mesaja cevap vermeden önce bir tane daha geldi.
“Saatler hep böyle yavaş mı ilerliyordu yoksa senden sonra mı yavaşladı?”
Ecrin, Bolat’a baktı. Kendisine yakın olan adama bir adım
daha yaklaşıp elini yanağına koydu. Bolat, sevdiğinin elinin sıcaklığını hisseder hissetmez gözlerini kapattı. Ona yakın olmak ve öylece kalmak istese de şimdi zamanı olmadığını
biliyordu. Ecrin fısıldayarak, “Yanımdasın, ne söylesem az geliyor,” dedi.
Bolat’a bakıp, “Sen git, Ecrin’i nasıl yemeğe ikna ederim, diye düşün,” dedi ve ağabeyine döndü. “Sen de ona tutmayan taktiklerinden ver!”
Her gün Bolat’ın gözlerinin vadettikleriyle hayat bulan Ecrin, ondan yayılan hislerde yanılıyor
olamazdı.
Dışarıda kara bulutlar tüm gökyüzünü kaplarken, sanki kötü bir haberci gibi hastanenin üzerinde yoğunlaşıyordu. Oysa yağmur bereketti ve belki de olacak olan
en hayırlısıydı. Yine de çakan şimşek, göğü delen gök gürültüsü, iki adamın yüzünün asılmasına, içlerinin kararmasına yetmişti.
Bulut başını iki yana sallayıp, “Yanmışım ben,” dedi.
Ekin’in aşkla bakan gözlerini gördüğündeyse, “Ama değersin, hem de her şeye. Ayrıca ortada affedilecek bir şey yok,” dedi.
Bora, çok gülmeyen ağabeyini son zamanlarda ilk defa tebessüm ederken gördü. Ağabeyine bu kadar düşkün olan Bora, onun böyle acı çekmesini kaldıramıyordu. Bu acının bugün son bulmasını umuyordu.
Fısıltı gibi bir sesle, “Dokunma!” dedi. Sesi acı çekiyor gibi çıkmıştı.