Ayrılığa gün değmemeliydi. O an sanki hiç gün ağarmayacak, gündüz hiç olmayacak, güneş dağların arasından artık başını uzatmıcak, ışıklarını bir daha kimseciğe vermeyecek gibi geldi...
Ayrılıyordu. Kalbimide alıp gidiyordu.
Şefkatimi parça parça edip gidiyordu.
Tüm korkuları içime yığıp gidiyordu.
İki kelamı bizden esirgeyip gidiyordu.
Filistin'e bundan böyle gözyaşı düşmüştü...
Artık Filistin'de hep benim gibi analar, İsmail gibi çocuklar sağlayacaktı. Filistin'de ağlayan her çocukta İsmail'in sesi, benim hıçkırıklarım duyulacaktı.
Nuriye Çeleğen’den okuduğum ilk kitap. Yazarın dili tek kelimeyle ŞA-HA-NE! Ramazan ayında okumanın da ayrı bir maneviyat yaşattığını söyleyebilirim. Dini okumalar yapmaya yeni başlıyorsanız, dili çok da ağır olmayan bir kitap arayışındaysanız tüm aradıklarınızı karşılayacaktır. Tekrar tekrar okunası…