Havada kurulmamış cümlelerin dağınıklığı…
Soludukça, nefesim parçalanıyor. Çıkıp batan duyguların acısıyla dolu içim. Nezir’i hissetmekten kendime eğilemiyorum. Aklıma esintiler üşüşüyor.
İmalar, işaretler… Kalbime çekilmenin yolunu bilsem bir sızıyı büyütür, ona tutunmaya çalışırdım.
Düşünceler, hayaller ürerdi belki.
Dünyayla aramdaki boşluğu dolduracak…