El Dorado’daki zamanının neredeyse yarısını Edmondo de Amicis ve onun Yürek’i aldı. Elinden bırakamadığı ve gözleri yorgunluktan iyice görmez duruma gelinceye kadar okumaya çalıştığı bir kitaptı bu. Ne var ki direnmenin de bir sınırı vardı ve bir akşam fırlatıp attı kitabı. Bu kadar çok acı ve üzüntü mümkün olabilir, bunca şanssızlık bir kişinin üstüne yıkılabilir miydi hiç? Bu gencecik insanlara böylesine acı çektirmekten hoşlanan biri, kuşkusuz boktan herifin teki olmalıydı.
Sevmişti bu başlangıcı. Yazarın kötü adamları kitabın en başında açıkça belirtmesi pek hoşuna gitmişti. Böylece hak etmeyen karakterlere boşuna sempati besleyip sonradan zor duruma düşmesi engelleniyordu.
Yağmur mevsiminde geceler gittikçe uzadığından adam bütün gün hamağında uzanıp keyif çatar, işemesi gerekmedikçe veya karnı zil çalmadıkça yerinden kalkmazdı.