Aşk Şiirleri Antolojisi
Nurettin DurmanSözler ve Alıntılar
Sana adanmış bir ömürse bu
Günahlardan kirlerden hırpalanmışsa
Zaman gibi mekan gibi can gibi
Öyleyse kuşat beni süsle beni al beni
Sütbeyaz vakitlerde
Gözlerin şehirden yeni ayrılmış
Gibi dolu, gibi ürkek, gibi konuşkan
Hadi git yeni şehirler yık kalbimize bu aşktan
Sayfa 145
Aydınlık
Uyan yârim, uyan, söndü yıldızlar
Gün, karşı tepeden doğmak üzredir
Her sabah güneşi seyreden kızlar
Mahmur gözlerini oğmak üzredir
Uyan yârim, sesler geldi derinden
Karanlık oynadı, koptu yerinden
İlk ışık, kapının eşiklerinden
Şimdi bir gölgeyi koğmak üzredir
Sevgilim, kapımı çaldı aydınlık
Baygın gözlerimi aldı aydınlık
İçime tıkandı, kaldı aydınlık
Bu aydınlık beni boğmak üzredir
Sayfa 65
GELİYORSUN
Gel diyorum
Mevsimlerinle bir geliyorsun
Ayların tüm hüznü ve sevinci gözlerinde
Geliyorsun
Peşin sıra yıldızlar ay ve güneş
Bana hiç yer kalmıyor geldiğin zaman
Geliyorsun
Aynanı kır ve at diyorsun
Aynalardan kurtuluyorum
Geliyorsun
Bütün sözcükler yeni elbiseler giyiyor
Özel bir güne ve takvime kavuşuyorum
Sayfa 297
SEN ASIL SUSKUNLUKLARIMI DİNLE
bir ırgat gibi çalıştım çok sesler biriktirdim
dağıttım sonra hepsini bilmiyorum ne kadarı sende
sende olmayan avare sözlerim
hangi şarkıda ağlıyor şimdi bilmiyorum
sen asıl suskunluklarımı dinle
söndürmeye kıyamadığım yangınlar ordadır
depremlerin şiddetini düşürür sözcükler
sözcükler deli suları yatağına çeker
uyutur usulca budur en büyük maharetleri
sen asıl uykudaki ağzımı dinle
gör nasıl açılır sır bahçelerine pencereler
sen asıl suskunluklarımı dinle
ordadır yazılmamış tarihi aşıklığımın
çılgınlıklarımın boy fotoğrafları ordadır
sen asıl suskunluklarımı dinle
ve anla anla ki ne maceralarımdasın benimle
Sayfa 130