Aşk dediğin yalansız olmalıydı...Gün gibi açık, dürüst ve onurlu yaşanmalıydı. Bunu bana sen öğretmiştin. 'Kalbinde benim kadar sevdiğin biri olursa, o kalp artık bana ait değildir' demiştin...
Ben senden fazla hiç kimseyi sevmedim. Bütün kâinat şahidim olsun ki, sensiz doğacak bir güneşi bile kabullenmedim. Seni sevip sana âşık olmayacaksam eğer, dünyaya yeniden gelmeyi de istemem…
Ben aptal gibi seni uyku hapları ile bayıltıp, içindeki gizemi ele geçirmeye çalışırken, galiba sen beni aşkınla uyutup etrafa yaydığın izleri silmeyi başardın sevgilim...
Şüphe bir kez içine girdi mi insanın, temizlenene kadar korkunç bir mücadele başlar. Hele şüphelenen bir kadınsa bu mücadele bir süre sonra savaşa dönüşür. Ve kadınların kendi içinde verdikleri çetin duygu savaşında her zaman ‘karanlık taraf’ kazanır.