Aşk ve Aşkın Psikolojisi
Peter LausterEn Beğenilen Aşk ve Aşkın Psikolojisi Sözleri ve Alıntıları
En Beğenilen Aşk ve Aşkın Psikolojisi sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Aşk ve Aşkın Psikolojisi kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Pek çok çocuk dünyadaki daha ilk deneyimlerinde sevilmeyi mücadele ederek hak edebileceklerini, kendilerinden istenenleri yerine getirmek zorunda olduklarını, sevilmenin doğal olması gerektiği halde hiç de öyle olmadığını yaşayarak anlar. Yalnızca az sayıda çocuk özgürlük içinde büyür ve sevgiden yoksun kalma korkusu yaşamadan gerçekten kendileri olabilir. Pek az çocuk, kendilerinin tamamen kabullenildiği duygusunu yaşar ve bu şekilde çevrelerine sınırsız bir güven duyarak gelişirler. Bu çocuklar, şimdi ve gelecekte sevme yeteneklerini etkisiz geliştirebilmeleri için gerekli önkoşullara sahiptirler.
Sayfa 66 - PdfKitabı okudu
Bizde kendimizden başka hiç kimsenin özgüven eksikliği yaratamayacağını hayat kafamıza vura vura öğretir. Aşk ilişkisi yaşadığımız kişiyi, bize iltifatlar etmesi ve özgüven vermesi için kullanmaya kalkarsak onu sömürmüş oluruz. Bunun üzerine kurulu bir sevgi başarısızlığa mahkumdur. Çünkü daha başlangıçta ona damgasını vuran şey hastalık derecesindeki kabul görme arzusudur.
Sevgi "kabul görmek" değil midir? Kendine güvenmeyen insan için evet. O her zaman karşısındakinin kendisini sevmesini ister, onun sevgisini arar. "beni seviyor musun?" Bu, güvensiz insanların standart sorusudur.
Sayfa 77 - 78 - PdfKitabı okudu
Sevgi, yetersiz özgüveni tedavi edecek bir yöntem değildir. Sevgi, karşılık beklemeden kendini gerçekleştirebilmek için büyük bir özgüven gerektirir. Olgun sevgi; özbenliğin başına buyruk olmasını, kişinin kendine özgü bir birey olmasını gerektirir. Kendi geleceğini kendisi belirleyen "ben", eksik yanlarını okşanarak gidermek istemez, sevmekten dolayı kendini mutlu hisseder. Sevgi; kendini adamaktır, içebakıştır, ve o andaki canlı- lıktır. Sevgi, iltifata gereksim duymayan bir olay olarak bireyin özerkliği içinde kendini gerçekleştirir. Hiçbir tutku uyarılmaz, hiçbir korkunun ötelenmesi gerekmez. Sevgi, hiçbir onaya gerek duymayan tamamen gelişmiş bir özgüvendir.
Sayfa 78 - PdfKitabı okudu
Yıkıcı insanlar, sevgi ihtiyacının karşılanması konusunda büyük bir bozguna uğramışlardır. Sevgi görmeme acısının varacağı nokta, başkalarına zarar vermekten zevk almadır: Bana sevgi gösterilmiyorsa, hiç olmazsa başkalarının benden korkması biçiminde bir eğilim gösteririm ya da başkaları üzerinde güç elde ederek bir doyum sağlarım. Yıkıcılık, yıkılan şey üzerinde güç uygulamaktır. Bir şeyi yıkmışsam, daha güçlüyümdür, daha "büyük" ve daha "iyiyim"dir. İşte, hiç çıkmaması gereken, yanıltıcı sonuç da bu. Sadist insanlar, sevgi istemlerinde en fazla bozguna uğramış insanlardır.
Sayfa 142Kitabı okudu
Çok gelişmiş bir varlık olarak insan, ruhsal rahatsızlıklara kolayca düşebiliyor. İşte bundan dolayıdır ki psikolojik olarak nasıl sağlıklı kalabileceğini öğrenmesi insan için çok önemlidir. Ancak bu bilgi hiçbir yerde öğretilmez, ne ana baba evinde, ne okulda ne de halk eğitim merkezleri kurslarında, herkes kendi iç dünyasıyla nasıl başedeceğini kendisi bilmek zorundadır. Çoğunlukla da arkadaşlarıyla olsun dostlarıyla olsun bu konuda konuşamaz. Çünkü kendisinin ya da başkasının iç dünyası gibi belirsiz, karanlık ve korkutucu bir şey üzerine konuşmak pek çok insan için hiç de hoş bir şey değildir. Başka alanlarda ilerici ve aydınlanmış olan çağımızda ruhsal yaşam, hâlâ en büyük tabu- lardan biridir.
Sayfa 61 - PdfKitabı okudu
Çocuk, anne sevgisine bağlıdır ve hep bir karşılık bekler. Çocuk sevilip sevilmediğinin çok iyi ayrımına varır. Varlığı ve tüm kişilik gelişimi buna bağlıdır. Anne, çocuk için aşırı bir duyarlılıkla baktığı ve şu soruyu yönelttiği bir aynadır: "Şunu, şunu mu yaparsam seversin beni?" Sevilmek, çocuk açısından en temel gerekliliktir. Çünkü sevgi yoksa ceza ve korku tehditi vardır. Kısacası, çocuk ana-babasının kendisini sevdiğini anladığı zaman kendini olumlamaktadır; onların hoşuna giden nitelikler ve davranış biçimleri geliştirir ve onların hoşuna gitmeyen şeyleri içinde bastırır. Başka seçeneği olmadığı için ana-babasını sever, yeniden sevilmek için çabalar. Öz benlik gelişimi, onu eğiten kişilerce yönlendirilir. Çocuk, kendinin yönlendirilmesine ses çıkarmaz ve sevilmek içinde kendi kendini yönlendirir.
Buna karşılık doğa sevgisi çok daha sorunsuzdur. Çünkü içten içe sevdiğim ağaç benden hiçbir şey istemez, beni olduğum gibi kabullenir, ben de onu olduğu gibi kabullenirim. Çocuklukta sevgi, kendini geliştirme ve kendine saygı ile çok yakından bağlantılıdır. Bir ağaç ya da havadaki bir kuş bizden hiçbir şey istemezken insanların bizden bir şeyler istediğini öğreniriz. Bir kuş tarafından sevgimize karşılık verilip verilmeyeceğinden bağımsız olarak onu sevebiliriz.
Sayfa 55Kitabı okudu