Usulca camına doğru ilerledi ve temiz havayı içine çekti. İşte bu, hayat bu... Bir nefeste kaybolmak, bir çekişte hayat bulmak... Rüzgârın ahnek ritminde kendini dans ederken buldu. Azra böyle bir kızdı işte: kalbi yangın yeri olsa dahi hep mutlu olabileceği bir şey vardı. Ya da yaşadıklarını böyle dindiriyordu ya da acısını mutluluğunda gizliyordu. Lakin her ikisi de acıtıyordu. Yani buda bir yaraydı.
Okuduğun kitapta kendine rastlanmak...