yavaş yavaş eksilen bir yaz gününden biriktirdiği kokularla birlikte esiyor rüzgar. kımıltısız bir boşluk gibiyim; sessizliğimi rüzgarın tuz kokan, dut kokan, çam kokan, turunç kokan nefesine ekleyip geceye karışıyorum. bir dalgınlıktan gelip bir başkasına karışıyor bakışlarım