At Çalmaya Gidiyoruz
Per PettersonEn Eski At Çalmaya Gidiyoruz Gönderileri
En Eski At Çalmaya Gidiyoruz kitaplarını, en eski At Çalmaya Gidiyoruz sözleri ve alıntılarını, en eski At Çalmaya Gidiyoruz yazarlarını, en eski At Çalmaya Gidiyoruz yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İçimde bir şeyler değişiyor, ben değişiyorum. Çok iyi tanıdığım, gözüm kapalı güvendiğim, sevenlerinin "sarı pantolonlu çocuk" diye çağırdığı, ne zaman elini cebine daldırsa bir avuç parlak bozuk para çıkaran birinden; çok daha az tanıdığım, elini cebine daldırdığında ne çıkaracağını bilmediğim birine dönüşüyordum.
Adını bilmediğim bir kuş çalılara konmuştu. Sağa sola zıplayıp yaprakları hışırdatıyor, birkaç metre uzaktaki sık yaprakların arasında hiç bitmeyecekmiş gibi görünen ince bir sesle ötüyordu. Gecenin içinde tuhaf, yalnız bir sesti bu... Ama kuşun mu yalnız olduğunu düşünüyordum yoksa kendimin mi bilmiyordum.
Çok sayıda korkumdan bir tanesi de; yırtık pırtık ceketi, düğmeleri iliklenmemiş pantolonu, gömleğinde yumurta lekeleri ve aynaya bakmayı bıraktığı için başka kim bilir nelerin lekeleriyle Kooperatif Bakkalı'nın önünde duran adam olmaktır. Rotasını yitirmiş bir gemi gibi zamanın sırasını yitirmiş, kendi düşüncelerinden başka demir atacak bir yeri kalmamış bir adam...
Kendi yaşam öykümün kahramanı ben mi olacağım, yoksa bu yeri başka birisi mi ele geçirecek? Tıpkı bir uçak koltuğu gibi, diye düşünmüştüm; havaya fırlamış, boşlukta uçuyordum, geri dönmeyi başaramıyordum ve başka biri, o yerin benim olmasına rağmen uçak koltuğunda kemerini bağlamış oturuyordu, oysa bilet benim elimdeydi.
