Odintsova yadına düşən kimi qanı cuşa gəlirdi. Öz qanının öhdəsindən asanlıqla gələ bilərdi, ancaq daxilində elə bir qüvvə də vardı ki, özü bunu heç cür güman edə bilməz, buna həmişə lağ edərdi, bu qüvvə də onun qüruruna toxunurdu.
Xatirə çoxdur, amma yada salınmalı bir şey yoxdur. İrəlidə, qarşımda isə uzun, çox uzun bir yol var, məqsəd isə yoxdur... Buna görə də yerimək, irəli getmək istəmirəm.
Bütün ömrünü qadın məhəbbətinə həsr etmiş bir adam işi uduzduqda, heç bir şeyə yaramayacaq dərəcədə məyus olub ruhdan düşürsə, o, heç kişi deyil, mərd adam deyildir.