ben hangi yalnızlığın tarihi,
hangi umudun
tarih öncesiyim?
bir başıma kalakalmışım uzak,
uzak ufukların sonsuzluğunda
kollarım ardına kadar
dünyaya açık.
Ben mi yanıldım,
Yoksa dünya mı bilmem?
Bir yerlerde tökezledim
Ama düştüm diyemem.
Yağmur boğulmaktan söz eder şimdi bana
Güneş çekip gitmekten.
Beni kurtarmak için
Pamuk iplikleri uzanır
Uçurumlarıma...
Ahmet Erhan
Ahmet ERHAN'ın 12 Eylülün karanlık günlerinde yazdığı bu kitap, bir anlamda umut-umutsuzluk, yaşam-ölüm arasında gidip gelirken ozanın kendi kuşağının her şeye karşın başkaldıran ahlakının da bir savunuşuna dönüşüyor...