İnsanların öldüğünü gördüm.
Sevenlerin ayrıldığını.
Hergün tekrar eden zulümü ve açlığı.
Bütün bunlar bana gösterdi ki, hayatta
hiçbir şey acı çeken bir insana duyacağımız empatiden önemli değildir.
Hiçbir şey!
Ne kariyer, ne servet, ne zeka, ne mevki.
Soylu bir hayat yaşayacaksak, başkalarının acılarına kayıtsız kalamayız.