Auschwitz'den Artakalanlar:Tanık ve Arşiv
Giorgio AgambenAuschwitz'den Artakalanlar:Tanık ve Arşiv Gönderileri
Auschwitz'den Artakalanlar:Tanık ve Arşiv kitaplarını, Auschwitz'den Artakalanlar:Tanık ve Arşiv sözleri ve alıntılarını, Auschwitz'den Artakalanlar:Tanık ve Arşiv yazarlarını, Auschwitz'den Artakalanlar:Tanık ve Arşiv yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Utanılası olan mahremiyetimizdir; yani, kendimize görünüşümüzdür. Varoluşumuzun hiçliğini değil ama bütünselliğini açığa vurur... Utancın açığa çıkardığı şey, kendisini keşfeden Varlıktır.
Levinas
İyinin ve kötünün ötesinde, varoluşun masumiyeti değil, bilakis suçsuz, hatta zamansız bir utanç bulunuyordur...
Yalnızca suçluluk hissedebilmemiz bizi insan yapar, özellikle de tarafsız bakıldığında kişi suçlu değilse...
Bettelheim, 1979
Auschwitz’de insanlar ölmedi; daha çok, cesetler imal edildi. Ölümü yaşantılamamış cesetler, ölümleri bir seri üretim meselesine indirgenmiş insan-olmayanlar...
Çağımızın bütün kötülüklerini tek bir imgede toplayacak olsam, çok iyi bildiğim o imgeyi seçerdim: başı eğik, omuzları çökük, yüzünde ve gözlerinde düşüncenin izine rastlanmayan bir deri bir kemik bir insan...
Levi
Kendi umutları tükenen, arkadaşlarının da umudu kestiği, kamp dilinde adına Muselmann dediğimiz tutsağın bilincinde artık iyi ve kötü, onurlu ve alçak, mantıklı ve mantıksız ayrımına yer yoktu. O artık son çırpınışlarını sürdüren bir fiziksel işlevler yığını, güçbela yürüyen bir canlı cesetti...
Bunu bizzat yaşamamış olanlar asla anlamayacak; yaşayanlar ise asla anlatmayacak; ne doğruyu ne de tamamını... Geçmiş ölülerindir...
Wiesel, 1975
Her şeye maruz kalmak, her şeyi yapabilecek olmak demektir.
Grete Salus “insan, tahammül edebileceği her şeye tahammül etmek zorunda kalmamalıdır asla, ayrıca en aşırı güce bu maruz kalışın artık insanla ilgili hiçbir şey barındırmadığını görmek zorunda da kalmamalıdır asla” diye yazdığında, büyük ölçüde şunu kastediyordur: insanın bir özü yoktur; insan varlık potansiyel bir varlıktır ve insan varlıkların insanın özünü sonsuz yok edilebilirliğinde kavradıklarını düşündükleri an ortaya çıkan şey, “artık insanla ilgili hiçbir şey barındırmayan” bir şeydir.
insan sonsuzca yok edilebilecek olan, yok edilemez olandır_
Utancın aslında, her türlü öznellik ve bilincin gizli yapısını andıran bir şey olduğu artık açıklığa kavuşturulabilir. Yalnızca sözceleme edimine dayandığı sürece bilinç, kuruluş itibariyle, kabul edilemeyen bir şeye sıkışıp kalma biçimini taşır. Öyleyse bilinçli olmak, kabul edilemeyecek bir şeye sıkışıp kalmak demektir. (Nitekim, Heidegger’de vicdanın yapısı olarak suçluluk ve Freud’da bilinçdışının zorunluluğu için de aynısı geçerlidir.)