Avcı

Öncelikle iyi düşüncelerimle başlamak istiyorum. Kitap hakkında en sevdiğim şey akıcı olmasıydı. Kesinlikle çok akıcı. Rs’ye girmek üzere olan beni kendini bir günde bitirttirerek Rs’ye girmekten kurtardı. İkinci sevdiğim şey kitapta anlatım ve noktalama hatasının olmamasıydı. Yazım hatası olarak sadece bir kelimede hata vardı bu yüzden de onu pek takmıyorum. .

Sevdiğim şeyler bu kadarla bitti. Şimdi sevmediğim şeylere geçelim. İlki kesinlikle karakterlerdi. İlk iki kitapta da sevmediğim halde belki değişirler diye ummuştum. Favori karakterim Eden, şimdiki gördüğüm kadarıyla söyleyebilirim ki ileride hayatımda öyle birini istiyorum. .

Gerçi kitabın fantastik kısmı ve yazarın anlatımı çok güzel olmasına rağmen bence yazar kitabı çok okunsun diye bu kadar klişe karakterler ve klişe olay örgüsü ekleyip güzelim kitabı bozmuş ve kendi yeteceğini harcamış. .

İkinci olarak Jay karakterinin aynen bu cümleyi söylettirmesi beni sinir etti. İşte o cümle: “Sen. Bana. Aitsin.” Toplumumuzda bir çok olaylar olurken yeni çıkan bir kitapta bir yazarın, özellikle de kadın bir yazarın karakterine bu cümleyi söyletmesi, ayrıca ileriki sayfalarda buna benzer cümleler devam ediyor, beni aşırı rahatsız etti. HİÇBİR KADIN HİÇBİR ERKEĞE AİT DEĞİLDİR!

Kısacası kitap benim için orta bir kitaptı, okumasanız da pek bir şey kaybetmezsiniz. .

Veeee AVCI...
Efsaneydi, kusursuz!
İkinci kitap sonundan sonra bekleyiş hayli zorluydu ama üçüncü kitabı okuyup bitirince iç sesim konuştu adeta asıl zorlu bekleyişi şimdi göreceksin diye.
Bombaydı! Şu finali ifade edecek başka bir kelime yoktur kesinlikle. Sonunda olanları düşününce dördüncü kitap için aklınızda bir şeyler canlanıyor ister istemez ve o zaman diyorsunuz final kitabında daha fazla bomba patlayacak.
Karakterleri aşırı özlediğimi farkettim. Bu yüzden başlar başlamaz kitabı yarılamış olabilirim. Ve bunda en büyük etken yazarımızın kalemi, gidişat ve olaylar... Her şey çok iyi ayarlanmış. Kalemi okurken size yabancı fantastik bir film izliyormuşsunuz tadı veriyor. Sahneler bir bir gözünüzün önünden geçiyor. Hem heyecanın dibine vuruyorsunuz hem de ağlama krizlerine giriyorsunuz. Bunlarla beraber aşk dolu cümlelerle eriyip, aksiyon dolu sahnelerle yerinizde duramıyorsunuz. Anlayacağınız her türlü duygunuz everestte.
Benim için kitabın artı yönlerinden biri de fazla karakteri olması oldu. Ve birçoğunun ağzından bölümler yazılmış. Burada şu kişi nasıl hissederdi diye düşünmüyor, herhangi bir eksiklikte hissetmiyorsunuz. Kurguda fantastik yönünden en çok nemflerin olduğu kısımları sevdim. Yeşil yapraklı ağaçlarda yaşayan Dryadlar, Moss onlardan biri. Ve kızıl yapraklı ağaçların ruhları Hamadryadlar, Arlow da onlardan biri. Ve tabii ki küçük Hamadryad Akila. Jay ile tanışmaları ve birbirlerine hırlayarak anlaşmaları en favori sahnemdi. Baya eğlendim diyebilirim. Aynı şekilde Brandon'ın Hamadryadların ormanına ayak bastığı zaman yaşadığı korkuyla kahkalarımı tutamadım, çok iyiydi.
Çok güzeldi çok sevdim ve şiddetle de tavsiye ederim. Emin olun ki okurken sıkılmayı bırakın, elinizden bırakamayacaksınız. Avcı M. Rise

Kitap güzeldi yine gizemler ve artık annabelle in olgunlaşmasını anlatıyordu ben genel anlamda beğendim okumanızı tavsiye ediyorum genel anlamda bütün seriyi güzel ve akıcı bir seri fantastik kitap sevenlere öneririm kesinlikle