Uçurumdan atlamıştım ve son anda bir şey uzandı, beni havada yakaladı. O bir şeyin adına, sevgi diyorum. İnsanı düşmekten alıkoyacak tek şey, yerçekimi yasalarını yok edecek kadar güçlü tek şey sevgidir.
ama korktuğumu sanma. böyle erken ayrıldığım için biraz üzgünüm belki, biraz keyfim kaçtı ama sandığım gibi elim ayağıma dolaşmadı. yollarımız az sonra ayrılacak, geri dönüşü de yok bu işin.
Her eksikliğin yarattığı gizli yararları bulmaya çalışıyor, eskiden var olan bir şeyin eksikliğinde yaşamayı öğrendiğim anda da o şeyi kafamdan tümüyle silip atıyordum.
"Zamanla, iyi şeylerin, ancak onları fazlasıyla istemekten vazgeçtiğimde olduğunu, gerçekleştiğini farkettim. Bu doğruysa, tersi de doğru demekti: Yani bir şeyi çok fazla istemek, onun olmasını engelleyecekti."
"Sanki kendimi uçurumdan atmışım da, tam yere çarpacağım sırada beklenmedik bir şey olmuş gibiydi: Beni sevenler olduğunu öğrendim. Öylesine sevilmek her şeyi değiştiriyor. Uçurumdan düşmenin dehşetini azaltmıyor, ama o dehşete yepyeni bir anlam boyutu getiriyor. Uçurumdan atlamıştım ve son anda bir şey uzandı, beni havada yakaladı. O bir şeyin adına sevgi diyorum. İnsanı düşmekten alıkoyacak tek şey, yerçekimi yasalarını yok edecek kadar güçlü tek şey sevgidir."
"Eğer yaşam ... bir öyküyse ve herkes kendi öyküsünün yazarıysa, ben rastgele yazıyordum. Belirli bir konu olmadan çalakalem yazıyor, her cümleyi geldiğince karalayıp bir sonrakini düşünmeyi reddediyordum. Bunların hepsi iyiydi, hoştu belki ama sorun öyküyü aklıma estiği gibi yazmak sorunu değildi. Bunu zaten yapmıştım. Sorun, kalemin mürekkebi bitince ne yapacağımdı."