Kendime ait kelimelerim var...
İçi bence bir kavrayışla dolmuş,
bana özgü bir kıvam kazanmış,
hakkını almış yüzlerce kelime...
Aslına eriştiğim, derinliğine indiğim, şuura dönüştürdüğüm;
idrakimi genişletmiş, muhakememin ufkunu açmış;
kimi mecaz, kimi hicaz içli nice kelime...
*
Kendini sadece bana duyuran,
aradığımda sadece kendimde bulduğum
ve bir sohbet gibi tecrübe ettiğim,
mânâsı kendinden ve benden büyük kelimeler...
**
Bir de...
Tekâmül merdivenin basamaklarını tırmandıran,
hakikati tesbih ettiren,
semâya dokunduran dost kelimeler var...
Ve tam karşısında;
zihnimi kilitleyen,
idrakimi donmaya terk eden,
kalbime fazla mesai yaptıran;
gitmek istediğim yolu düğümleyen,
içimle dışım arasını giderek açan,
yalnızlığıma gâm iliştiren,
bitap ve mecalsiz bırakan düşman kelimeler...
***
Ardımda;
aklıma, gönlüme, hayatıma nakşedemeden
yarıda bırakılmış talihsiz kelimeler...
