Biz insanlar, «Eşrefi Mahlûkat» olmaya alışmışızdır; mağara adamı gibi arslanlardan, kaplanlardan, mamutlar ve yaban domuzlarından korkmamıza neden kalmamıştır artık. Sadece birbirimizden korkar, bunun dışında kendimizi güvenlik içinde hissederiz.
Dünya, kendine bir çeki düzen vermeye son derece hevesli, ama durmadan ona içki ikram eden nazik dostlarla çevrili ve bu yüzden her seferinde yine kendini kapıp koyuveren bir ayyaş durumundadır.
Gururu öldürücü yara almış hiçbir insan aklı başında düşünemez ve eğer bütün bir ulus delirirse, bunun kabahatini, o ulusu bile bile küçük düşürmüş olanlar yalnız kendilerinde aramalıdırlar.