Aynalar Günlüğü
Salâh BirselSözler ve Alıntılar
14 Ekim 1986
Bir zamanlar bir dergide şiir yazma kuralları ilan edilmişti. Bu kurallara göre kostaklı ve ciğerdelen bir şiir yazmak için ilkin ortaya konulacak düşünceler düzyazıya dökülecek, sonra da bunlar düzyazıdan şiire aktarılacaktı.
Doğrusu, bu şiir çiziştirmenin bir yoludur ama kötü şiir çiziştirmenin bir yoludur. Çünkü şiir, Mallarmé'ye
20 Ocak 1987
İmza günlerinin ayaklarına iyisinden titreme geldi.
…
İmza gardının bozulması işin ayağa düşmesindendir. Her gün birkaç yerde, birkaç yazar kitaplarını imzalıyor. Bu ise okurları durgun suda deniz tutmasına uğratıyor. Yere sağlam basanlar bile bunlardan hangisine gideceğini kestiremiyor.
Bir de var ki, okurlar imzayı pek umurlamıyor ya da bir kitabınıza imza almışsa bir başkasına burun kıvırıyor. Geçen yıl Mecidiyeköy'deki bir imzada benim başıma da böyle bir şey geldi. Gülmeşeker bir genç kız elinde tuttuğu iki kitabımı uzaktan göstererek "Bunları aldım ama size imzalatmayacağım," dedi.
"O neden öyle?"
"İmza önemli değil, önemli olan sizin yazdıklarınız. Ama sizinle tanışmak isterim."
Bu konuda Oktay Akbal'ın da yerinde bir gözlemi var:
"Okurlar bir yazardan bir iki kitap aldı mı başkasını almak istemiyor."
9 Ekim 1986
Ayrı ayrı küheylanlara binmede de soluk kesen bir güzellik var. İnsanoğlu, düşüncesi bir başkasınınkine uymadığı vakit insandır.
21 Kasım 1986
Anlamadığım şeyleri anlamaya, onlar karşısında kızmamaya çalışıyorum.
İtdalkavuklarına, lahmacunpidelerine, özellikle de suçlulara hak veriyorum. Kısacası, bağışlamayı öğreniyorum.
14 Nisan 1987
…
Bencesi bizi köksüz kılan, bizi kendimize ve çağımıza yabancılaştıran, çağdaş kültürün yokluğu ya da eksikliğidir ama bunda ona tebelleş olan ideolojiler hesaba alınmalıdır.
İdeolojiler insanların beden gözlemevlerini yıkmaktan, onları 50 kilo ağırlığında bir mum durumuna düşürmekten başka işe yaramazlar.
Ama bırakın ideolojileri, bırakın felsefe dizgelerini, insanların hemen hemen topu; çevrelerindeki kişilere, kahvedeki dostlarına, evdeki yakınlarına bile kendi düşüncelerini kabul ettirmek için yedi dokuz boğazlarına sarılırlar.
Yasa budur: Kimse düşüncesini kendisinde tutamaz.
Sayfa 92 - SelKitabı okudu
8 Ocak 1987
Daha evvel vakitler düşüp kalktığım eğreti dostlar artık beni açmıyor. Enter menter topu birbirinden beter. Onlarla karşılaştım mı yüreğim daralıyor, üstüme bir zavallılık düşüyor. Bir ayak önce uzaklaşmak için zıngıldayıp duruyorum. Sonra da aklım ve gönlüm yumuşamasın diye eskiden bana yaptıklarını, bundan böyle de yapacaklarını bir bir gözümün önüne dikiyorum.
Doğrusu, kendini bilen sanatçılar, pazar kayığı gibi kalabalık yerlerde bulunmayı, herkesle kolayca tango rengine boyananlarla laklaka etmeyi pek sevmezler. Abdülhak Şinasi'nin demesine göre Haşim, bir saat sonra akrabasından birisiyle buluşacaksa o saati iğneli fıçı içinde geçirirmiş.
Yahya Kemal de öyledir. O da kendini ve şiirini seven üç beş dosttan başkasıyla şırlamak istemez. "Boşuna ruh yorgunluğu oluyor.” der.
27 Ağustos 1988
…
Baltacıoğlu'nun sabah sabah akıl tasıma düşmesi, onunla 15 yıl önce yaptığım bir konuşmada tuttuğum kimi notlara rastlamama neden oldu.
Baltacıoğlu da özgür düşünceli kişilerden biridir. Pencerelerini deli pirî bağnazlığa karşı sıkı sıkıya kapamıştır. Türkiye'de “bileşik eğitim”i (coéducation) başlatan da odur. O zamanlar (1919 yılı) İnas (Kız) Darülfünunu öğretim üyelerindendir. Darülfünun, Beyazıt'tan Şehzadebaşı'na giderken solda Zeynep Hanım Konağı'nın bitişiğindedir. Zeynep Hanım Konağı'nda ise Zükûr (Erkek) Darülfünunu öğrencileri okuyordur. Baltacıoğlu bir gün İnas'ta ders (eğitim bilim) verirken birden öğrencilerine:
- Kalkın Zükûr'a geçelim. Bütün kızlar, huurrra, birden ayağa kalkar. Öğretmenlerinin öncülüğünde Zükûr'a antrelerini yaparlar. Erkek öğrenciler de onların gelişini hiç mi hiç yadırgamaz.
Ertesi gün Şeyhülislam Mustafa Sabri Efendi, Maarif Vekili Ali Kemal'e curnalini dayar:
- Bu herifi kov. Bu herif kızlarla erkekleri zanu be zanu (diz dize) oturtuyor.
Sayfa 202 - SelKitabı okudu