Yapaylaştıkça beğeniyorlar kendilerini. Sözlerine bakarsan, en az benzedikleri kişi kendileri. Herkes bir kalıp seçip ona öykünüyor; hatta öykündüğü kalıbı bile kendisi seçmiyor; tümüyle seçilmiş bir kalıp benimsiyor.
Ne kederliyim, ne sevinçli; buranın havası pek bulanık bir coşkunlukla dolduruyor insanın içini, üzüntüden olduğu kadar sevinçten de uzak görünen bir durum içinde yaşatıyor; belki de mutluluk budur.
Bana öyle geliyordu ki, birçokları hiç de yaşamıyor, yaşar gibi görünmekle yetiniyorlardı.
Yaşıyorlar, yaşar ve yaşadıklarını bilmez gibi bir tutumları var.