Bağırmayan Çocuklar
Hatice Kübra TongarBağırmayan Çocuklar Gönderileri
Bağırmayan Çocuklar kitaplarını, Bağırmayan Çocuklar sözleri ve alıntılarını, Bağırmayan Çocuklar yazarlarını, Bağırmayan Çocuklar yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Duygularını boşaltabilmek için ağlayan çocuğumuza ‘Susarsan çikolata veririm’ dediğimiz her defa, ‘Kendini kötü hissettiğinde yemek ye’ mesajı vermiş oluruz. ‘Moralim bozuk olduğunda buzdolabının başından ayrılamıyorum’ diyen yetişkinlerin çocukluğunda böylesi bir mesaj vardır.
Karnı acıkan ya da uykusu gelen bir çocuk nasıl huzursuz ve mızmız olursa; duygusal ihtiyaçları karşılanmayan ve duyulduğunu hissedemeyen çocuk da aynı şekilde huzursuz ve mızmız olur.
Çocuğumuzun isteklerine sürekli ‘hayır’ demek ne kadar yanlışsa; sürekli ‘evet’ demek de o kadar yanlıştır. Nitekim çocuklar sağlıklı bir gelişim için ‘sınırlara’ ihtiyaç duyarlar.
Çocukların karnını doyurmak ne kadar hayati önemdeyse, kalbini doyurmak da o denli hayatidir. Karnı doymayan çocuk ‘aç’ olur, kalbi doymayan çocuk ‘mutsuz’ olur.
Ebeveynine güvenmeyen bir çocuğun, onu kendi duygusal dünyasına kabul etmesi de zor olacaktır.
Çocuk dünyasına girebilmek için, hayata çocuğun gözünden bakmak gerekir.
Bir çocuğu doğurmuş olmak o çocuğun bizi sevmesi için yeterli bir sebep değildir.
Neşeli bir Anne olalım
Gülümsemek şifadır. Gülene de, yüzüne bakıp tebessüm ettiğimiz kişiye de iyi gelir.
Pek çok anne ‘Misafir geleceği gün bu çocuklara bir şey oluyor. Normalde olmadıkları kadar arıza çıkarıyorlar’der. Bunun nedeni aslında misafirlik günlerinde annenin gergin oluşudur.
Çocuklar bizim gözlerimize bakarlar ve kendilerini görürler. Gözümüzdeki ışığı iyi koruyalım ki, gelecek nesiller ‘aydınlık’ olsun.
Duyguları yönetme becerisi ‘sol beyin’in işidir ve sol beyin 7 yaş sonrasında devreye girebilecek olgunluğa ulaşmaya başlar.
Zira Çocuklar kavga ederek tartışma adabını, problem çözmeyi, paylaşmayı, sıra beklemeyi, kendini savunmayı ve daha pek çok hayati donanımı kazanmış olurlar.
Her akşam uyutup üstünü örttüğümüz o küçük çocuk, tohumu toprağa bıraktığımız koca bir ağaca benzer.
Gün gelir, tohum çatlar, içinden öğretmenler, mimarlar, avukatlar, doktorlar çıkar…
Lakin biz büyüyüp değişirken, bizden daha hızlı değişen bir şey de oldu: Zaman…
Doğru ebeveynlik orta yolu bulmakla mümkün olur. Çocuğunuzu ezip ‘değersizleştirmeden’ ve her dediğini yapıp ‘arsızlaştırmadan’ el ele, yürek yüreğe yürüdüğümüz o yol; orta yoldur.