“Kazâ ve belâ ondan yanaymış eski zaman. Kabuğuna alışmış bir yaraya yeniden ilişmenin hazzı gibi, yaşlandıkça anılar ona yorgan: Keçesine sarınıp dağları uyuttuğu, şehri hınzır bir ıslıkla geçtiği gençliğinin haram günleri. Ürperdikçe ağlayan babam..”