Balkur'da Akşam Yemeği Sözleri ve Alıntıları
Balkur'da Akşam Yemeği sözleri ve alıntılarını, Balkur'da Akşam Yemeği kitap alıntılarını, Balkur'da Akşam Yemeği en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Deliliğe yakın bir yerde kırmızı renk görüyorum. Mutluluğu böyle bütün bütüne yitireceğimi bilir miydim? Bilmezdim değil mi? Hem nereden bilecektim?
Bütün sevincimin öldüğü, beni yaşamaktan alıkoyan saatler. O tavan arasında ölüyordum. Küf tutuyordu bütün gövdem. Kollarım, bacaklarım çürüyordu birer birer, ağır ağır çöküyordum. Tanımlayamadığım bir gerçeğin çürüten ağırlığı.
Şimdi artık hiçbir şeyi hiçbir şey değiştirmez. Yalnızlığım da, içimdeki boşluk da önemsiz.
Her şeyin nedenini araştıran bir "gerekirci". Pis bir mantık adamı. Gündelik yaşamın tatsızlığını üzerine bulaştırıp duran biri. Hayatın gidişinde bilmeksizin bir yön arayan bir safdil. Yaşarken yaşamayan biri.
Aralarında konuşuyorlar. O kimseyle konuşmuyor. Zaman onun için değişik çünkü. Oturanları da yakından tanımıyor, onların dünyasında değil o. Başka şeyler düşünüyor, düşünceleri var.
Sonra anlamayan bir kalabalık. Tek tek anıyorum. Bu yaşama, hep acı çeksin diye mi yaratıldı bir kere?
Bilir misiniz? Bilmezsiniz siz. Hem nereden bileceksiniz. Şimdi bir genç kızın eskiden var olduğunu -artık nasıl bir sessizlik ve unutulmuşlukla- silinip gittiğini bilmişsiniz ne olacak?
"Hiçliğe yuvarlanalı tinim, yitirdi yanını yöresini, büyük bir boşlukta sağa sola yalpa vurup duruyorum. Ah, bana bundan söz etmeyin, nasıl yitirdiğimden tinimi. Bıraktım kül imgelerinin sıkıcı kurallarını, bilinçaltı bir erinçti onlar, burada yitirdim hepsini."
Her gece burada sessizlik derinlik sessiz derinlik var sonsuzluk uzayıp gidiyor yaşaman yel olup uçsuz denize doğru karıştı gitti
Deliliğin şarkılarını söyleyerek bu görüntü-yaşamayı tüketeceğim tez elden.
kendimi okumaktan başka çarem yok deyip dolaşmıyor muyum kim okur beni benden başka
Boğunç -bizzat o- bir karşılık bulabilmemi önlüyor. Onun içine batıyorum. Bütün karşılıkları temelsizleştirip boğuyor o.
Yıkıntılar arasında kalan gövdesi canlıydı, yaşıyordu, şaşırıyorum, biliyordum ki can çekişiyordu daha, bilincimden atamadığım saplantı. Biliyordum, korkunç çaresizliğimi duyarak, onun ellerimden bir su gibi süzüldüğünü ve artık hiçbir şeyi değiştiremeyeceğini. Şimdi çok başka şeyler düşünsem de ne çıkar?
Tavan arasındaki odada, herkesten kaçarak öldüğümü, gövdemin büsbütün yok olmaya yüz tuttuğunu yazsam da ne çıkar