Benim düşünce tarzıma göre hayatta kalışım bir bakıma beceriksizlikti.Bir türlü kendimi bırakıp ölemedim,çünkü korkularım,başarısızlıkalarım ve de habire bir şeyleri telafi etme ihtiyacım beni götürdü durdu.Cesaretimi gerçek anlamda topladığım da fark ettiğim tek şey, hayatımın zavallı yıllarına bir anlam vermek için bir şeyler yapma ihtiyacım idi.