Gidiyorduk; ne yüksek ağaçlar ve ne karanlık bir seyir
Bir yol vardı, biz ve hiçlik çiçeği arasında
Dağ eteğinde
bir ölüm, üstünde ise bir bulut; yaşam kıyısında kuşlar
bir ezgi söylüyorduk: dışarıya açılan kapıydım sensiz,
çoraklığa doğru bir ses,
ve sonsuzluğu seyreden bakıştım
Sayfa 32