Bayılmışım...Kendime Geldiğimde 40 Yaşındaydım
Şebnem AybarSözler ve Alıntılar
“Baba sevgisini koru.O sevgiyi kesip atarsan,tanrı da senin mutluluk ışığını söndürür.”
Sayfa 240Kitabı okudu
Aslında konuşmak,yazmaktan daha zor.Yazmak da düşünmekten...
Hepsine inat;onun için midir ki,daha çok kendimizizdir,hayal kurarken sessizce,kelimesizce?
Sayfa 237Kitabı okudu
Yani şu ana kadar yaşadıklarım, bildiklerim, bilemediklerim, göremediklerim ya da çok detayını çıkardıklarım belki yeni tanıyacağım BEN için bir ön hazırlıktı. Belki yeni BEN bir hediye olacak bana ve ben bunca geçmişi o hediyenin bir bedeli olarak ödedim.
Sayfa 59Kitabı okudu
Başkası adına düşünmelerim, onlar adına üzülmelerim, onlardan fazla sevinmelerim, her şey her şey… Kendimi sevmeyi unutmuşum ben. Sen kendini sevemezsen başkası seni nasıl sevsin ki?
Sayfa 58Kitabı okudu
Kişinin kendini sevebilmesi, kendine güvenmesi, şahane bir varlık olduğuna gönlünce inanabilmesi için geçmişini çözmesi ve ne olursa olsun kabullenmesi gerektiğini düşünüyorum. 
Sayfa 144Kitabı okudu
Yazdan yaza gidilen evlerin, koltukları üzerine beyaz bezler örtülmüş ruhsuz görüntüsü gibiyim. Hani kış ortasında, sahil kasabasındaki yazlık evine gitmişsin de, sıcak yaz geceleri üzerinde sevgilinle seviştiğin koltukların, cansız bir beden gibi öylece yattığını gördüğün andaki hüzün gibi.. bakakaldım öylece kendime. Elbet mevsimim yeniden gelecek ve atacağım bu dramatik örtüleri üzerimden.
Sayfa 32Kitabı okudu
Yazmak, o kadar da zor değilmiş meğerse, yazabilmekmiş zor olan ve yazabilmek için de yitirmen gerekmiş gerçekleri, hayallerine yer açabilmen için.
Sayfa 239Kitabı okudu