Hatırlıyor musun, hatırlıyor musun...
Yalnızlığa iyi gelir
yazmak.
Karanlıkta konuşuyorsun
seni bekleyen biri varmış gibi.
Hatırlıyor musun...
O gece
nasıl bir işkence...
Nasıl da uzamıştı, dilsiz zaman
damlarken
damla
damla
kanala.
Yağmurdu ya da kardı
camlar
nefesimizle buğulanırdı.
Bir yandan
bunları anlatırken,
bir yandan
çocuklar gibi gülüyordu.
Birinin
böyle bir
hikaye
anlatacağı
ve
anlatırken
gülebileceği
aklımın ucundan
bile geçmezdi.