Bedri Rahmi Eyüboğlu'nun Penceresinden Halk Kültürü
Emel KoşarSözler ve Alıntılar
Şairim,
Zifiri karanlıkta gelse şiirin hası,
Ayak seslerinden tanırım.
Ne zaman bir köy türküsü duysam,
Şairliğimden utanırım.
Şairim,
Şiirin gerçeğini köy türkülerimizde bulmuşum,
Türkülerle yunmuş yıkanmış dilim,
Onlarla ağlamış, onlarla gülmüşüm...
Uzar gider karanligim
Senin karanligin kucucuk
Urkmus simsiyah bir kus
Cimri bir sise cini murekkebi
Benim karanligim
“Eskiden yeterdim kendime
Artardım bile
Şimdi ne yapsam nafile
Ve
Kim demiş “can eskimez” diye
Bu can tedirgin tende
Can da eskimiş
Ben de...”
Çakıl
Seni düşünürken
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
Bir gelincik açılır ansızın
Bir gelincik sinsi sinsi kanar
Seni düşünürken
Bir erik ağacı tepeden tırnağa donanır
Deliler gibi dönmeğe başlar
Döndükçe yumak yumak çözülür
Çözüldükçe ufalır küçülür
Çekirdeği henüz süt bağlamış
Masmavi bir erik kesilir ağzımda
Dokundukça yanar dudaklarım
Seni düşünürken
Bir çakıl taşı ısınır içimde
Bedri Rahmi Eyuboglu