Müridin kendi nefsine uygulayacağı edeplerden biri de alıp verdiği nefeslere dikkat etmesidir. Mürid, alıp verdiği her bir nefesini kıymetli saymali ve onları, kibrit-i ahmerden (yeryüzünde çok az bulunan kırmızı kükürt taşi) daha değerli görmelidir. Böylece mürid, nefeslerini alınıp verilmesi gereken yerlerde harcar ve hiçbir nefesini boş yere zayi etmemiş olur.