Ben Bir Denizkızı Gördüm
Aykut SemerciBen Bir Denizkızı Gördüm Hakkında
Ben Bir Denizkızı Gördüm konusu, istatistikler, fiyatları ve daha fazlası burada.Hakkında
Nerede biter bu gökyüzü? Güneşin henüz uğramadığı bu zaman dilimi, bu bakire mavi, bir daha olmamak üzere nasıl tükenir bir canlı için? Ölüm mü, ölümle mi, ölerek mi? Bu mudur Tanrının en sevdiği rengin sonu? Evet, budur. Kolaya sığınan bir yazardır Tanrı ve dikkatli okumaya gerek yoktur.
Tükenmemişken maviler üzerindeki hakkım, nedir beni ölümün dizleri dibine getiren bu sabah? O yokken, gitmişken, bir daha dönmeyeceğini söylemişken, yok mudur gerçekten benim için hayat? Ben bitmiş miyimdir onun beni terk edişiyle?
Onu elimden kaçırmamın, bir ömür boyu âşığım olarak tutamamamın cezası soluksuzluk mudur? Bunca yeşil, bunca mavi, bunca deniz, kadın, türkü, orospu, kedi, sonbahar, pirzola, muhabbet kuşu, paşa mezesi ve türlü türlüsünün içinde, yok mudur bana iyi gelecek bir nefes? Tanrı, ondan başka yaşama sebebi düşmemiş midir bir köşeciğime dip not olarak? Bu kadar mı sığ ve renksizimdir Yaradan'ımın gözünde?
Eğer öyleyse vaziyet, hangimize yuh olsun? Bana mı? Bırakıp gidenime mi? Yoksa hikmetinden sual olunmayana mı?
Deniz, ne kadar da masum. Belli ki tüm gece bir bebek gibi mışıl mışıl uyumuş bu taze. Mavisi diri ve henüz üzerinde sevişilmemiş bir çarşaf gibi pürüzsüz yüzü. Ben ölünce içinde, acaba bir zerre olsun kaçacak mı keyfi? Kanım karışınca içine, yitirecek mi saflığını şu bebeksi mavi?
Yazar: 
Aykut Semerci
Tahmini Okuma Süresi: 5 sa. 6 dk.Sayfa Sayısı: 180Basım Tarihi: Şubat 2018Yayınevi: Semerci YayınlarıISBN: 9786059387323Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak
Yazar Hakkında
Aykut SemerciYazar · 8 kitap
Hayat denen hengâme, 1 Aralık 1970’de kendine dahil etti Aykut Semerci’yi. Farkına varır varmaz, kendini bilir bilmez doğduğu kente, Antalya’ya vuruldu. Bu yazar için ilk aşk tı. Hayatı boyu tuz kokulu yeşillerle yattı, cennet mavilere uyandı. Bağımlısı oldu bunun…
1989 yılında hayat, Orman Gözlü Kız’ı çıkardı karşısına. Ve onu bir daha hiç ayırmadı karşısından.
Hayatı boyunca alması gereken önemli kararlarda hep yanlış şıkkı seçti. Başarısızlıkla sık sık sevişti. Ama tüm bunlar onu hiçbir vakit mutsuz etmedi.
Ekim 1998’de baba oldu. Oğlu, Oğul Semerci’yi çok sevdi. Leylekler onu getirmişti yazara. Kullanılabilirdi. Yeterli ve hoştu. Bu sebepten başka sipariş vermedi leyleklere.
Yazar ayrıca iş adamı. Ama bu tatsız vasıftan kurtulma hayallerinde, çabasında. Daha yaşanacak çok mavi, çok yeşil var çünkü. Ve bu ertelenebilecek bir şey değil.
