Bu zaman kadar yüzlerce şairin şiirini okumuş bir okur olarak şunu çok net söylüyorum ki tam manası ile şiir, bir çok şairin yapamadığı kadar iyi ve emin olun her okuduğunuz şiirinde bir kısmında ya da tamamında insan kendini buluyor bir çok şairi okudum ve bu zamana kadar en iyisi benim için Özdemir Asaf idi. Zirve tekti ama zirve de bu kitapta yerini buldu. Biraz daha edebî yön ile mest edilirse bence efsane olacak. Naçizane düşüncelerim...
Beni bu kitaba başlatan dörtlükler ile bittirmek isterim düşüncelerimi;
"Terk edişin öylesine usul
Öylesine mütevazıydı ki
Ne ben anladım gittiğini
Ne de sen belirdin rüyalarımda..."
Bazen cidden işte bu dörtlükte ki gibi gidişler, terk edilişler oluyor ama insan hissetmiyor ya da beyin vücuda bunu hissettirmek istemiyor...
Sanırım tam anlamı ile insan terk edildiğini hissetse vücut bunu kaldırmaz...
