Ben Edoardo Değilim!
KomisyonSözler ve Alıntılar
Dini ve İslami okumaları her gün artıyor, sürekli kitap okuyordu. Kendini bir sonsuz okyanusta hissediyordu. Dostlarına derdi ki: "kararım kesin, İtalya'da kalmamın bir faydası yok artık. Kum'a gideceğim ve orada kalacağım. Medreseye gidip talebe olacağım."
Kimse inanamıyordu, Edoardo....nerden nereye.
İnsan sevgisiyle dolu olan kalbi Filistinliler için ayrı atıyordu. Filistin haberlerini duyunca üzülüyordu. Onca cinayete seyirci kalmak istemiyordu. İtalya'nın en önemli politika ve işadamlarının yanına gitti. Onlarla toplantılar yaptı. Konuştu, uğraştı ama maalesef hiç kimse onu dinlemedi. Hiç kimse Filistin meselesini önemsemiyordu. Çaresizdi, ne yapacağını bilemiyordu.
"Benim kimseden korkum yok! Şehadet benim en büyük arzumdur."
Şehit Mehdi Bakıriyi çok seviyordu. Onun dediği şu cümle çok hoşuna gitmişti: "cesedimin aileme geri dönmesini istemiyorum. Hatta (bir mezara konularak) Allah'ın bir karış toprağını bile işgal etmesini istemiyorum."
Bana dedi ki: "Mehdi Bakıri irfan ehli bir adam olmalı. Çünkü bu söz irfan ehli bir adamın sözüne benziyor."