Ben ve Öteki
Tahsin YücelSözler ve Alıntılar
Bir ölü mezara götürülürken, çok olağan bir iş yapar gibi şaşırtıcı bir hafiflikle gider, tabuta omzunu verir insan, bir süre taşır, sonra aynı hafiflikle bir başkasına bırakır yerini. Tabuttaki bir yoksul ölüsü değilse, fazla fazla bir saniyelik iştir bu. İnsan, bu kısa sürede, omzunda bir ölü taşıdığını düşünse bile ürpermez, çünkü tabutun paylaşılmış ağırlığı bizim ölüm düşüncemizle oranlı olmadığından mıdır nedir, ölmüş bir insan taşıma duygusu, hele ilk duyuluşu da değilse, kolay kolay omuzlardan yüreğe inmez.
En silik kişileri, en ufak nesneleri bile bütün evrene bağlayan nice bağlar vardı da biz bilmiyorduk; durmuşluğun, kapanmışlığın simgesi gibi görünen şeyler bile derinden derine başka yerlerin ve başka şeylerin türküsünü söyleyip duruyordu da biz duymuyorduk.
Bir oyunun, bir konuşmanın orta yerinde dalıp gidiyor, kendisinden başka hiç kimsenin duymadığı bir sesi dinliyor, neden sonra, bir uykudan uyanmış gibi doğrularak, "Her şey bir uğultu." diye söyleniyordu.
"Hiçbir zaman anlamamıştı düzeni..."
Sayfa 15Kitabı okudu
El yurdunda dalgın dalgın gezerken, kendi bahçende de bulunan kuşlarla ya da çiçeklerle karşılaştın mı özlemin sızısı biraz körelir, yurdunun çok da uzak olmadığını düşünürsün, ama uzaklık değişmez; bilirsin ki, yıllarca da arasan, buralarda bulamazsın bahçeni.
Şu dünyada her şeyin başı rastlantıydı gerçekten, belki yüce usun belirlediği, ama kaçınılmaz bir gidişin değil, beklenmedik biçimlerde birbirini izleyip beklenmedik biçimlerde kesişen, dağılmış yumaklar gibi kaşla göz arasında dolaşarak yüzlerce yerinden düğümlenen rastlantıların sonucuydu her şey
Sayfa 65
Yürümek ille de ilerlemek, ille de varmak değildi kuşkusuz. Kendisi de bilirdi bunu, çocukluğunda böyle aya doğru, güneşe doğru yürüdüğünü düşünürdü. O zaman da böyle olurdu işte, ne açılır ne kapanırdı araları. Ama ister yaklaş ister yaklaşma, varılmak istenen şeye doğru yürümek güzeldi, durmakla bir tutulamazdı. Bir bakıma durmakla bir olsa da.