Muhsin Ertuğrul' un anıları. Çocukluğundan başlıyor, 1930' a kadar geliyor ancak. Bir iş ne kadar sevilir, nasıl aşkla yapılır, sanata tutkuyla bağlanmak ne demek bu kitapta. Adam hayâtını tiyatroya adamış. Hakiki bir sevda olmuş onun için. Ailesinden geçmiş, ne para, ne şöhret; sadece sanat aşkı. Yaşadığı sıkıntılar, çektiği çile, ömür boyu bitmemiş. Görülüyor ki eğer bir tiyatromuz varsa Ertuğrul' la var. Tiyatro dışında da görüşlerini öğrenmek mümkün kitapta. Ayrıca sinemanın Türkiye' deki kurucusu da sayılabilir. İlk sesli filmi, ilk renkli filmi de o çekmiş. Ve performansına bakınca anlıyorum ki ben hiç çalışmamışım. Yalnız kendi çalışmamış pek çok da adam yetiştirmiş, okullar kurmuş, sahneler açmış. Başlattığı iş hâlâ devam ediyor.
Kişisel anıları olsa da hiç sıkıcı değil anlatımı; öykü tadında. Dili ve üslubu da üst düzeyde. Gerçi kitap Özdemir Nutku yönetimindeki bir ekip tarafından yayına hazırlanmış. Ertuğrul' un el yazısından, eski yazı, önce Latin alfabesine aktarılmış, sonra da düzeltme ve güncellemeler yapılmış. Ne kadar Ertuğrul' un tarzı bilemiyorum. Tiyatro meraklıları mutlaka okumalı.
