Benjamin Button'ın Tuhaf Hikayesi
F. Scott FitzgeraldSözler ve Alıntılar
İnsanların unutması kaçınılmaz bir sondu her zaman.
Ve sonra hiçbir şey hatırlamamaya başladı.
Kimseye benzemek istemiyorsun. Hep böyleydin, hep de böyle olacaksın. Peki bir düşün, herkes hayata senin gibi baksaydı dünya nasıl bir yer olurdu?
Zaman zaman diğer çocuklar büyüyünce ne yapacaklarından bahsettiklerinde, küçücük suratından bir gölge geçiyordu; sanki belli belirsiz, çocukça bir saflıkla, bunların kendisinin asla paylaşamayacağı şeyler olduğunu seziyor gibiydi.
“Sizse en romantik yaşınızdasınız,” diye devam etti, elli. Yirmi beş yaş dünyaya fazla düşkün; otuz yaş fazla çalışmaktan yorgun; kırk yaş anlatılması bir sigarayı bitirecek kadar uzun süren hikâyelerin yaşı; altmış, ah, altmış yaş yetmişe çok yakın; ama elli, olgun bir yaş. Elliyi seviyorum.
Sonra her şey karardı, beyaz karyolası ve etrafında gezinen belirsiz yüzler ve sütün sıcak, hoş kokusu, hep birlikte zihninden uçup gitti.
Yanılıyor olamazdı. Yetmişlerinde bir adama bakıyordu yetmiş yaşlarında bir bebeğe, içinde oturduğu karyoladan ayakları sarkan bir bebek.