Bergson'da Ruh-Beden İlişkisi
Levent BayraktarSözler ve Alıntılar
Ona göre fenomen ve varlık diye iki ayrı şey yoktur. Bütün varlıklar bir süreklilikten, daimi ve özgür bir oluştan ibarettir. Yani yalnızca sürekli bir oluş vardır.
Bazı yerlerde Nietzsche okuyorum sanıyorum. Bergson çok yaklaşmış...
Ona göre hayatta arzu edilecek duygu, haz değil, yaratmaktan doğan sevinç olmalıdır.
Hayat hamlesi ve ruhun, hayatın bütününde ve insanda amacı sürekli yeniyi yaratmaktır. Ona göre en büyük mutluluk da yaratmaktan geçer.
Ona göre insan varlığı hiçbir zaman “olmuş” bir varlık değildir. Sürekli “olmakta olan” yaratıcı hamleyle bütünleşip “yaratmakta olan” bir varlıktır.
İnsan, tarihi bir sürekliliği olan bir ben, bir kimliktir. Kimliği oluşturan unsurlar ise beden yani biyolojik özellikler, ruh yani psikolojik yapı ve zihin yani bilinç kavramlarıyla ifade edilmektedir .
Kendini aşmayan insan, yaşıyor denilebilir mi?
Hayat hamlesinin zaferi, bütün etkinlik alanlarında yaratmak olunca, insan hayatının varlık nedenini de gücümüzün yettiği orandaki yaratıcılık olarak varsaymaya mecbur değil miyiz?
(...)
Artık kendimizi kendimizle yaratmak, azdan çok ve hiçten bir şey çıkartmak çabamızla kişiliğimizi yükseltmek ve varolana daima yeni bir şey katmaktan başka bir gücümüz olabilir mi?
(..) ruh artık ne bir töz ne de bir ürün veya sonuçtur. Bedensel ve beyinsel varoluşa indirgenememekle beraber bunlarla dayanışma içerisinde varolan ancak beyinsel ve bedensel olanı aşkın bir yapı olarak tasarlanmaktadır.