Sözler ve Alıntılar
Ertesi gün, her şey yeniden başlıyor.
Ev, insanlardır,” diyor fısıltıyla. “Ev yanında götürebildiklerindir, geride bıraktıkların değil.”
8 sezondur takip ettiğim dizi bitmiştir...
Hiçbir şey düşünmüyor, hiçbir şey yapmıyor, tek kelime etmiyor. İçinde söylecek bir şey kalmadı.
Belki de başka biri olman gerektiğini düşünüyorsun.
Kim olduğuna emin değilsin. Daha önceki senler daha güçlü ve acımasızdı ya da daha samimi ve güçsüz, bulaştığın beladan kurtulmak için nasıl özelliklerin olması gerekiyorsa öyle. Şimdi acımasız ve zayıfsın, bunun da kimseye bir faydası yok.
O günün sonunda birileri evin kapısını çalıyor. Açmaya yeltenmiyorsun. Bunun için kimin geldiğini merak etmen ve geleni içeri alıp almamaya karar vermen gerekir.
Düşünmeye başlarsan battaniyenin altındaki oğlunun cesedini de düşünürsün, bunu neden isteyesin ki? Kapıdakini umursamıyorsun. Biri salonun pencerine vuruyor.
Kararlı. Onu da umursamıyorsun.
son zamanlarda hepimiz bu haldeyiz
Maskeler herkesi eşitliyor, tanınmaz, bilinemez kılıyor ve bu iyi bir şey. Artık kimse ne sana ne Tonkee’ye ne de Hoa’ya dikkat ediyor. Bu kimliksiz kalabalığa katılmaktan memnunsun.
Tüm bu zaman boyunca bambaşka bir şeyi dinliyordu; yeryüzünü ya da kim bilir belki de kendi deliliğini.