En Eski Beyaz Zambaklar Ülkesinde Gönderileri
En Eski Beyaz Zambaklar Ülkesinde kitaplarını, en eski Beyaz Zambaklar Ülkesinde sözleri ve alıntılarını, en eski Beyaz Zambaklar Ülkesinde yazarlarını, en eski Beyaz Zambaklar Ülkesinde yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Din; insanın dünyayla, insanlarla, tarladaki her bir otla ilişki kurarken yaşadığı histir. Eğer böyle bir ilişki yoksa, ne devlet, ne toplum, ne aile, hatta ne de insan olabilir.
Sayfa 109
Çok tanıdık tespitler!
Uçarı bir gençlik, akıldan kıt liberal düşünürler gibi boş yere tanrısızlığın özgür düşünmek olduğunu sanır.
Tanrısızlık ruhun yoksullaşması, ruhun hastalığıdır. Tanrısızlık: halkta değerli olan, saklı olan her şeyin reddedilmesidir ve sonuç olarak hayvan gibi insanlar elde ederiz, ahlaksızlık, inançsızlık, kaba egoizm, yağma, küstah ahlaki boş vermişlik elde ederiz.
Karanlık köşelerde canlı kandiller yaktım, onların yağını yeniledim daha iyi yansınlar diye
Çeşitli toplumsal ve kültürel kurumlarda kendi küçük kibirlerini tatmin etmenin yollarını ararlar. Saygın unvanlar elde ederler, ama dürüst olmayan yollarla. Çalışmak istemezler. Daha da kötüsü; fedakarca ve canı gönülden halkın ve toplumun yararına çalışmak isteyenlerin tekerine çomak sokarlar. Fikir işçilerine karşı entrikalar çevirirler. İftira atarlar onlara. Onların “popülerlik” peşinde olduğunu söylerler.
Sayfa 249
Şu sözlerle devam eder L. Macdonald:
Hepsi de özünde karanlığın gönüllü ve genellikle canı gönülden hizmetkarlarıdır. Hepsi de soğuk, alaycı, kalpsiz, vicdansız ve arsız insanlardır. Aydınlık hayat alevini söndürenler onlardır. Ve onlarla çok mücadele edilir. Onlarla tartışmak genelde kolay değildir. Onların kendi, şeytani, dışarıdan inandırıcı mantığı vardır.
Onların kendi, dışarıdan etkileyici psikolojisi vardır. Kendi felsefeleri: yalan, egoizm ve zorbalık felsefesidir. Kendi, reçine gibi esnek ahlakları vardır. Onların kendi dinleri de vardır: Rüşvet ve korku dini.
Sayfa 249
Sen karanlık, sen ölüm, sen yıkıcı! Senin işin ve mutluluğun hayat ve iyilik alevlerini söndürmek; haydi, söndür... Söndür, söndürücü…
Bense hayatın taşıyıcısı, onun yaratıcısıyım. Ben ışığım, ben alevim, ben doğruluğum, ben mutluluğum. Ve ben hayat ekiyorum. Aydınlık alevler yakıyorum.
Karanlık ruh, seninle savaşımız bugün başlamadı, bugün bitmeyecek. Sen karanlık işlerine devam et; alevleri söndür, hayatın meşalelerini yak, yık! Ben ve yandaşlarım, biz aydınlık işimizi yapacağız.
Sayfa 247
İnsanlar, halklar toprağın derinlerindeki bütün altını bulamadılar. Bütün kömürü bulamadılar. Bütün petrolü bulamadılar… İnsanlar doğanın bütün yasalarının açıklamasını, hayatın bütün bilmecelerini de bulamadılar. Doğanın bütün güçlerinden yararlanmanın yöntemlerini de bulamadılar.
Daha bir sürü şey bulamadılar. Ama bu yüzden çaresizlik olmadı. Vazgeçmediler ama dahası, daha güçlü ve büyük bir bilgiyle arıyorlar. Geçen her gün daha yeni zenginlikler buluyorlar; toprağın, aklın ve bilginin, doğunun zenginlikleri, insan kalbinin zenginlikleri. Bu zenginlikleri daha da iyi değerlendirmeyi ve onlardan yararlanmayı öğreniyorlar… Benim alevlerim -aklın, bilginin, vicdanın alevleri- gitgide daha yeni yerlerde beliriyor ve daha parlak yanıyor… Görüyor musun Karanlık Ruh? Işığım yavaş ama yorulmadan aydınlatıyor yeryüzünü, hayatı ve insanları.
Sayfa 239
Kendi küçük, özel işlerinize ve kaygılarınıza böcekler gibi dalmayın! Hükümdarlığınızın temellerini sağlamlaştırmayı düşünün! Halkınızın yeni, gelecekteki ve yüksek eğitimini.
Sayfa 66 - ALFAKitabı yarım bıraktı