Bebek odası, bebek yatağı,
bebek yastığı, bebek battaniyesi… derken,
gelip hayatın tam ortasına oturuyor onlar.
Adını tam koyalım:
“O Biiir İnsan Yavrusu.”
Bitmeyen gazı, kaybolan emziği, yolculukları zehir edişi, ilaç merasimi, takvime bağlı aşı günleri,
toplanmayan evin tek mümessili, kakası, çişi…
daha nesi ve nesi…
Özge Özyurt, eğlenceli dili ve imlasıyla hamileliği, “bağzı” lohusa günlerini, normal’ciler - sezaryen’ciler çekişmesini, anne olmanın bin bir hâlini anlatıyor.
“Bi de annelik çıktı başımıza!” derken,
“attağ”a giden bebeğin çantasını
kendi tecrübeleriyle dolduruyor.
