Bir Ankara Ailesinin Öyküsü
Orhan KaraveliEn Beğenilen Bir Ankara Ailesinin Öyküsü Gönderileri
En Beğenilen Bir Ankara Ailesinin Öyküsü kitaplarını, en beğenilen Bir Ankara Ailesinin Öyküsü sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Bir Ankara Ailesinin Öyküsü yazarlarını, en beğenilen Bir Ankara Ailesinin Öyküsü yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Yani, Atatürk... Yani, Gazi Paşamız!.. Yani, canımızdan çok sevdiğimiz cumhurreisimiz!.. Ne önünde bir polis motosikleti ne de arkasında bir başka resmi otomobil. İşte, tek başına o!
1936 yılının bir Ankara akşamında gürültüsüz, şamatasız!.. İşte, halkının arasında “koruma”sız koskoca Gazi!
“Gazi M. Kemal” ülkeyi zenginleştirenlere, güzelleştirenlere “minnet” duyuyordu. Yaşasaydı, ülkeyi bugünkü durumuna düşürenlere; varını yoğunu şuna buna “satanlara” herhalde nefret duyardı...
“Bir insanın iyi ya da kötü yanlarını ortaya koyan çeşitli kıstaslar olabilir” derdi. “Bu kıstaslardan biri de Mustafa Kemal’i sevmek ya da sevmemek... anlamak ya da anlamamaktır. Mustafa Kemal’i sevmeyen ya da anlamayan adam, adam değildir. Türk, Türk değildir!..”
Ne denli kendinden ve geleceğinden emin, dinsel(?) dogmaların karanlığını yırtmış bir ulustuk o zamanlar. Ne denli gururluyduk. Birilerinin sonradan yakıştırdığının aksine “öyle dediğimiz” için değil “öyle olduğumuz” için Türklüğümüzle mutluyduk. Üstelik doğruyduk ve çalışkandık...
“Yasamız, büyüklerimizi saymak, küçüklerimizi korumak”tı. “Varlığımız Türk varlığına armağan olsun”du. Buna, kadın erkek, genç yaşlı içtenlikle inanan insanlardık.
1930’ların Ankarası küçük ama düzenli gelişip büyüyen sevimli bir kentti. O, “Atatürk’ün Ankarası”ydı!
“Türklüğü” ve Cumhuriyeti coşkuyla benimsemiş halkıyla...
Sevmeyen adama kız bile verilmez. D
Mustafa Kemal’i sevmeyen ya da anlamayan adam, adam değildir. Türk, Türk değildir!..”
PDF
Her Türk yurttaşının bilmesi gerektiğine inandığım bu çok önemli tarihi belgeyi; Atatürk’ün yeniden kurduğu “devleti” sokakta bulunmuş sanan ve nimetlerinden bol bol yararlanırken ona ve onu doğuran büyük Türk anasına sövmeyi marifet sanan kimi –sözüm ona– “Türklere”(!), “Atatürk dönemini” yabancı dergilere –utanıp sıkılmadan– “vahşet devri” diye kötülemekten geri durmayanlarla bol reklamlı romanlarına(!) Atatürk’ü aşağılayan densizlikler serpiştirmekten çekinmeyen kimi marjinal yazarlara, içten pazarlıklı takiyye cambazlarına, bölücü kuklalara, “İkinci Cumhuriyetçi” ne idüğü belirsiz medya bülbüllerine, vasiyetini yırtıp eserini darmadağın etmeye yeltenen ve gene de “Atatürkçü” geçinen sivil ve resmi, hinoğluhin yöneticilere ve başları her sıkıştığında soluğu Anıtkabir’de alan politika esnafına ithaf etmek istiyorum.
PDF
Ayşe ve Azime hanımların Ankara’sında resim yapmak günahtı ama torunlarının torunu, şimdi İsveç’te yaşayan Suzan Karaveli, bu ülkenin genç kuşak ressamları arasında seçkin bir yer edindi. Resimleri itibarlı galerilerde sergilendi ve özel koleksiyonların yanı sıra sanat okulları tarafından satın alındı.
PDF
Türk anaları ...
Şehit kağıdı , Ankara'da büyük nineme ulaşınca Ayşe hanım büyük bir soğukkanlılık örneği göstermis , ağlayıp dovunmemiste , çeyiz sandığından en güzel beyaz giysilerini giyinmiş ve mahalleye çıkarak kendisini hayretle izleyen komşularına :
Vatana , millete oğlumu şehit verdim. Bu mutlu ! Günümde beni kutlamayacaksiniz? Diye serzenişte bulunmuş...
Yüreği aslında kim bilir nasıl yanıp tutuşan bu soylu Türk anası için oğlunu er meydanında yitirmek , şehit analığı mertebesine yükselmek , en büyük gurur nedeniymiş..
Sayfa 17Kitabı okudu
Milli şairimiz- Mehmet Akif Ersoy
Ne topumuz vardı ne tüfeğimiz. Fakat imanımız büyüktü!.. İmanımız olmasaydı, “Doğacaktır sana vaat ettiği günler Hakk’ın” diyebilir miydim? Bunları yazabilir miydim?..”
PDF