Zennure, küçùk yaşta öksüz kalmanın hüsranını hep içinde yaşadı. Dört mevsim gibi bir yaşamı oldu. Hep bahar gibi yaşamak istese de hayat ona kimi zaman kışı, kimi zaman da hazanı yaşattı. Yaz, hiç uğramadı Zennure’ye, arada bahar gelip çatıp geçti kalbine. Babası zengindi ama anasız herşey boştu. Küçük kardeşi Asiye’ye ablalık yapayım derken annelik yaptı, büyüdü serpildi, güzelleşti. Aşık olduğu adamla evlendi, herşey yolundayken sevdiği adam yön değiştirdi, yolunu şaşırdı, fukaralık, yoksulluk döndü, Zennure’ye yapıştı…
(Tanıtım Bülteninden)
