Bir Aynada Üç Kadın
Eric Emmanuel SchmittBir Aynada Üç Kadın Gönderileri
Bir Aynada Üç Kadın kitaplarını, Bir Aynada Üç Kadın sözleri ve alıntılarını, Bir Aynada Üç Kadın yazarlarını, Bir Aynada Üç Kadın yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Farklı olmaktan endişe ediyorum.Hem de çok farklı.Bir başkasını heyecanlandıran şeylerle neden yetinemiyorum .
...
Çuhaçiçeğinin üzerine bir kelebek kondu.
Bu iki varlık aynı renklere sahipti, tatlı bir yeşil ve sıcak bir sarı, güzellikte de zarafette olduğu gibi eşittiler, böcek ve çiçek sadece yaşamın şekilleriyle birbirlerinden ayrılıyordu. Biri köklerini toprağa daldırmış, diğerinin bedeni havada süzülüyordu. Kokulu dalları altında yerleşik olanla göçebe olan bir uzlaşı içinde birbirlerini buldular.
Sayfa 354Kitabı okudu
...
"Hiyerarşiyi reddediyorum Braindor."
"Yine de, kolayca boyun eğiyorsun."
"İnsanlar arasındaki hiyerarşiden değil, insanlarla hayvanları ayırandan bahsediyorum. Kendimizi üstün sanıyoruz."
"Öyleyiz."
"Hangi konuda? Hayvanlar besleniyor ama savaşlar çıkarmıyor. Hayvanlar dövüşüyor ama işkence etmiyor. Hayvanlar, şehir kurmak, yollar açmak için ormanları yok etmek yerine ormana saygı duyuyor. Bulutları dumana boğmuyor, ağırbaşlı, yerlerinde durup duruyorlar."
Sayfa 237Kitabı okudu
"Eğer papazlar haklıysa, ördekler insanlardan daha şanslı: Hiç olmazsa hayatlarını sonlarının mangal olacağını işiterek geçirmiyorlar."
Sayfa 208Kitabı okudu
Hiçbir kelimenin hükmünün olmadığı yerde, bir kelime başka bir kelime hükmü taşıyabilirdi.
Büyümenin biçimlenmek, engellenmek, içe dönmek olabileceği asla aklına gelmemiş, tam aksine, uçlarda bir özgürlük, derin sarhoşluk, sınırsız cüret ona başarı modelleri olarak görünmüştü.
Düşüncelerimiz her zaman fark ettiğimizle ya da söylediklerimizle açıklanmaz. Duvarların ardında gizli koridorlarımız, dolaplarımız, gizli çekmecelerimiz vardır. Orada bazen sitemlerimizi, ihtiraslarımızı, korkularımızı biriktiririz. Korumanın yok olduğu, dağıldığı güne kadar her şey iyi gider. İşte o zaman en kötüsünden korkmak gerekir.
“Ben” kim miyim? Eğer “ben” sadece bilincimse o halde masumum çünkü gerçekten kendimi hamile sanmıştım. Eğer “ben”, bu yanlışı üreten bedenimse, bu kurnazlığın sorumlusu da o. Oysa bu noktada beden ve bilinç birbirinden nasıl ayırt edilir? “Bedenim suçlu, ben değil” diye haykırabilir misin? Ayırt etmek çok kolay. Eğer ruhumun bir parçası değilse, bu özlemimden karnımı haberdar eden kim? Beden ve bilinç birbirinden bağımsız değil ki, beden içine zihnin ve aklın tesadüfen yerleştiği kişiliksiz bir kiralık araba da değil. Korkarım ki etin ve ruhun birbirine karıştığı yarı bedeni, yarı ruhani belirsiz bir yer var ve büyük kararlar işte orada alınıyor, gerçek “ben” orada yer alıyor.